معنی غر و لند - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

سخن گفتن زیر لب از روی خشم و دلتنگی، با خود حرف زدن از سر قهر و غضب، ژکیدن، رکیدن، زکیدن، لند لند کردن، لندیدن، غر غر کردن، دندیدن، دندش

سخنی که زیر لب از روی خشم گفته می شود، قرقر

(قُرْ رُ لُ)

اعتراض و ناخشنودی نمودن از کاری یا از کسی به سخنان نامفهوم. زیر لب غریدن. با کردن صرف شود

(سَ رُ بَ)

عهد و عصر. در محاوره گویند که فلان کار در سر و بند فلان پادشاه واقع شد. (غیاث) (آنندراج)

(دُ کَ دَ)

آهسته سخن گفتن از سر خشم و اعتراض. غر زدن. غرغر کردن. قر زدن. قرقر کردن. غر و لند کردن. لند و لند کردن. ژکیدن

سخن آهسته از روی خشم و اعتراض غرغر غر

((غُ رُّ لُ))

سخن آهسته از روی خشم و اعتراض

اعتراض، غر، غرغر

برآمدگی و ناصافی در سطح چیزی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما